اسکان مجدد در کشور ثالث جزء حقوق پناهندگان بشمار نمیرود. این رویه برای مواردی اختصاص دارد که نیازهای حفاظتی خاصی را در کشور پناهندهپذیر ارائه میکنند و نیاز به تأیید دولتهای کشورهایی دارند که برنامههای اسکان مجدد دارند. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در مورد اسکان مجدد یک پناهنده تصمیم نهایی را نمیگیرد.