بحران جهانی پناهندگی و مفهوم پناهنده

پاسخ صحیح: الف، ج، د پناهنده کسی است که به دلیل ترس بنیادین از آزار و اذیت به دلایل نژاد، مذهب، ملیت، عضویت در یک گروه خاص اجتماعی و یا عقیده سیاسی، خارج از کشور ملیت خود است و به خاطر این ترس، نمی خواهد و یا نمی تواند تحت حمایت آن کشور باقی بماند؛ و یا کسی است که تابعیتی ندارد و به دلیل وجود چنین مواردی خارج از کشور محل سکونت سابق خود قرار دارد و نمی تواند، و یا به خاطر چنین ترسی نمی خواهد به آن کشور بازگردد. (کنوانسیون 1951 سازمان ملل در رابطه با وضعیت پناهندگان). چالش های مالی یا شیوه زندگی مبنایی برای پناهندگی نیست. اگر شخصی برای یافتن کار به کشور دیگری رفته باشد، به او "مهاجر اقتصادی" گفته می شود، نه پناهنده.

"پناه" یعنی " وقتی به کسی اجازه داده می شود که در جایی بماند، چون که آن شخص در حال فرار از خطر در کشور دیگری است" بنابراین پناه-جو کسی است که جویای حمایت بین المللی است، و کشوری که در آن ادعایش را ارائه داده است، هنوز تصمیم نهائی در مورد ادعایش نگرفته است.

پناهجو کسی است که در کشور میزبان جویای کسب وضعیت پناهندگی است، اما هنوز از نظر قانونی به عنوان پناهنده شناخته نشده است. برای به رسمیت شناخته شدن پناهندگی، شخص باید هنگام درخواست قانونی پذیرفته شدن به عنوان پناهنده، در خارج از کشور خود باشد، و این باید ناشی از "ترس بنیادین و موجه از آزار و اذیت" در صورت بازگشت باشد.

آوارگان داخلی به افرادی و یا گروهی از افراد گفته می شود که مجبور شده اند جهت اجتناب از درگیری مسلحانه، شرایط خشونت تعمیم یافته، نقض حقوق بشر، و یا بلایای طبیعی و انسانی، خانه و یا محل سکونت خود را ترک کنند، و در این فرآیند از مرزهای بین المللی عبور نکرده اند.

حداقل 100 میلیون نفر در طی 10 سال گذشته مجبور به فرار از خانه های خود شده و به دنبال پناهندگی در داخل یا خارج از مرزهای کشور خود بودند. جابجایی اجباری و بی تابعیتی در سال های اخیر در دستور کار بین المللی باقی مانده و همچنان به تولید عناوین خبری چشمگیر در هر نقطه از جهان ادامه می دهد.

به طور کلی محاسبه بزرگرترین عامل ایجاد پناهندگی دشوار است. پرونده هر فرد متفاوت است و دلایل آن پیچیده است. با این حال، آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) می گوید افزایش تعداد آوارگان در سطح جهان طی سال های اخیر به دلیل افزایش جنگ و درگیری بوده است. به عنوان مثال در کشورهایی مانند سوریه، عراق و افغانستان.

ترکیه با 3.9 میلیون نفر، که بیشتر آنها پناهندگان سوری بودند (92٪) میزبان بیشترین تعداد آوارگان میان مرزی بود. پس از آن، کلمبیا میزبان 1.8 میلیون نفر آواره ی ونزوئلایی بود. در رده ی سوم آلمان قرار داشت که میزبان 1.5 میلیون نفر بود. از این تعداد بزرگ ترین گروه پناهندگان و پناهجویان سوری (42%) بودند. پاکستان و اوگاندا هر کدام با میزبانی حدود 1.4 میلیون نفر در رده چهارم و پنجم قرار داشتند.

به گفته ی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، اکثر افرادی که جهت رفتن به اروپا از دریای مدیترانه عبور می کنند، در حال فرار از آزار و اذیت، درگیری ها و یا موارد نقض حقوق بشری هستند که همچنان آنها را مجبور به مقابله با خطر و گاهی مرگ می کنند و به این دلیل آنها برای جستجوی امنیت به اروپا می روند.

کودکان، 40٪. حدود 30-34 میلیون نفر از 79.5 میلیون آواره اجباری کودکان زیر 18 سال بودند.

با این که محاسبه هزینه ها و مزایای پناهندگان برای کشور میزبان کار دشواری است، مسلم است که هر دو موارد وجود دارند. پناهندگان می توانند کمکهای مثبت بزرگی به جامعه کنند، برای مثال افرادی مانند: انیشتین، آن فرانک و ریتا اورا پناهنده بودند، و هنگامی که با جامعه یکپارچه شدند، مشاغل و فرصت های بهتری را دریافت می کردند، و همچنین پناهندگان اغلب در پرداخت مالیات مشارکت می کنند.